لبخندهای آرامش، عبور خاموش از کودکی تا مردانگی، با دستهایی که همیشه سهم مهربانی را به لبان مادر هدیه میکرد.
گلولهها جسمش را بریدند اما نام او در عطر خانهها جاودانه شد؛ صدای نفسهایش هنوز، حوالی ایثار و صبر میپیچد.
منو
